۩۩۩ ☫ برآستان جانان (لیلی ، مجنون)نظامی ۩۩۩ ساقی به کجا که مَی پرستم تا ساغرِ می دهد به دستم آن می که چو اشکِ من زلال است در مذهبِ عاشقان حلال است در می به امیدِ آن زنم چنگ تا بازگشاید این دلِ تنگ شیری است نشسته بر گذرگاه خواهم که ز شیر گم کنم راه ساقی منشین، به من ده آن می کز خونِ فسرده برکشد خوی آن می که چو گنگ از آن بنوشد نطقش به مزاج در بجوشد ساقی، ز می و نشاط منشین می تلخ ده و نشاط شیرین آن می که چنان که حالِ مرد است ظاهر کند آنچه در نورد است چون مجنون نظامی ,جانان لیلی ,برآستان جانان منبع
درباره این سایت