گویا آدمیزاد در عصیانگری نه تنها ید طولایی دارد که با حرص و ولع خاصی نیز خودش را به میان سختی ها و مشکلات ناشی از قطع اتصال با قوای عقل و تشخیص خود می اندازد و همواره در سوک راحتی و آرامشی که در سایه سار فهم و درک و رفاه ناشی از آن داشته و حالا از آن دور مانده می نشیند. منبع
درباره این سایت